Gisteren, zondag 26 november, werd onze nieuwe expositie met het werk van Gerard Dekker geopend. De kunstenaar zelf heeft een toespraak gehouden die wij graag willen delen op onze website. Het betreft zijn werk en zijn werkmethode, maar hij vond het belangrijker om deze keer te reflecteren op het kunstenaarsschap zelf in het licht van de recente verkiezingsuitslagen. Wij, van het Grafisch Atelier Alkmaar, kunnen ons er helemaal in vinden. Misschien u ook.
"Naar aanleiding van de nominatie voor de IJsbrand Grafiekprijs heeft het Grafisch Atelier Alkmaar mij gevraagd hier een presentatie van mijn grafisch werk te verzorgen.
Tevens is mij is gevraagd of ik wat kan vertellen over mijn werk.
Tja we zijn hier op de plek waar grafiek wordt geproduceerd dus het ligt voor de hand dat ik inga op een aantal technische aspecten van mijn werk.
Dat ga ik dus niet doen.
In mijn dagelijkse praktijk denk ik vrijwel nooit na over techniek, veel gebeurt min of meer automatisch.
De principes heb ik geleerd tijdens mijn opleiding aan de Academie voor Beeldende Kunst in Utrecht en later geperfectioneerd op de ASP Krakow in Polen.
Grafische techniek is bij uitstek iets van doen, ervaring, zeker als je het hebt over Lithografie.
Bovendien als je de noodzakelijke handelingen alsmaar rationaliseert
komt dat het uiteindelijke resultaat naar mijn mening niet ten goede.
Daarbij komt ook nog dat techniek mij maar matig interesseert.
Dus niets verder over techniek.
Wel kan ik iets zeggen over hoe mijn werk tot stand komt, maar dat alleen
achteraf bezien, als een analytische toeschouwer.
Alles wat ik hierbij naar voren kan brengen speelt nauwelijks een rol bij het produceren.
Mijn werk is abstract. Vanuit abstracte lijnformaties ontwikkelen zich
min of meer figuratieve elementen waarbij het mij niet gaat om een algemene of anekdotische betekenis, maar meer om vlakindeling, ritme en kleur.
Ik componeer als een musicus, als een componist die notenbalken indeelt in maten,
in vlakken, die vlakken vult hij met ritmes en de muzikale zinnen vormt hij met klanken.
Op deze wijze construeer ik een bepaalde emotie die niet noodzakelijkerwijs correspondeert met mijn eigen emotie op dat moment.
Beeldende kunst maken of muziek componeren is geen directe weergave
van de individueelste gemoedstoestand van de producent.
Dat is onzin uit de romantiek.
Het is, en dat is wellicht een teleurstelling voor U, maar kunst maken is construeren.
Waarom, zo vraagt u zich misschien wel af, wil ik dit zo benadrukken en u de romantische illusie ontnemen van een emotionele, mediterende kunstenaar liggend op de divan en wacht op een eventueel goddelijke ingeving.
Omdat ik vind dat het kunstenaarschap een gewoon beroep is zoals een huisarts of een timmerman.
En dat de kunstenaar net zo belangrijk werk doet als de huisarts en de timmerman.
En waarom is dat belangrijk om steeds weer vast te stellen?
Omdat Nederland woensdag gekozen heeft voor de PVV, een politieke partij die kunstenaars wegzet als profiteurs en musici van het Concertgebouworkest
denigrerend toeteraars noemt.
De PVV die sowieso groepen in de maatschappij wegzet als minderwaardig en inferieur en stelt dat we moeten waken voor vermenging en “omvolking”.
Dat een VVD met een notoire leugenaar als Halbe Zijlstra
het toch al karige koopmansbeleid ten aanzien van de cultuur
bijna tot de grond toe heeft afgebroken.
Dat deze zelfde partij, de VVD, voor tweeënhalf miljoen kiezers
een partij als de PVV salonfähig heeft gemaakt die het parlement
een nep parlement noemt, de Trias Politica aan zijn laars lapt
en journalisten van de vrije pers tuig en leugenaars noemt.
Ja, ik ben boos, teleurgesteld en gefrustreerd en kan vanuit de grond van mijn hart Max Lieberman citeren toen hij hoorde dat Hittler de verkiezing had gewonnen:
"Ach, weet U", zei hij, "ik kan helemaal niet zoveel vreten als ik zou willen kotsen."
Maar daarmee zijn we er natuurlijk niet.
We moeten tweeënhalf miljoen mensen overtuigen dat “De vrijheid” vastgelegd in onze grondwet en de instituties van de democratie ten alle tijden moet worden gegarandeerd en verdedigd.
Doen we dat niet, dan zijn juist zij die nu vinden niet gehoord te zijn, het eerste slachtoffer, samen met de kunstenaars, schrijvers en musici.
Dit laatste is wellicht een schurende waarheid bij het bekijken van mijn werk dat weliswaar niet expliciet dit als thema verbeeldt."
Gerard Dekker
26 november 2023